پچ کورد MTP MPO

پچ کورد MTP MPO یکی از انواع اتصالات فیبر نوری است. اما به دلیل استفاده از حجم زیاد فیبر در حجم کم، برای مقاصدی که فضا به هر دلیلی محدود است، کارایی زیادی می یابد. یکی از این فضا ها دیتاسنترها هستند.

مرکز داده یا دیتا سنتر یک واحد شبکه همکاری جهانی خاص برای انتقال زیرساخت اینترنت، شتاب، نمایش، محاسبات و ذخیره سازی داده است. در حال حاضر سیستم کابل کشی اتاق مرکز داده از دو بخش سیستم های کابل کشی شبکه SAN و سیستم کابل کشی شبکه با چگالی بالا تشکیل شده است.

محصولات کابل‌کشی مرکز داده با چگالی بالا دارای ویژگی‌های زیر هستند: Plug and play، راه‌حل‌های سیستم فیبر نوری با چگالی بالا، مقیاس‌پذیر، از قبل پایان‌یافته، مدیریت سیستم‌های مدولار و اجزای از قبل پایان‌یافته که می‌توانند زمان نصب را کاهش دهند، مرکز داده آسان برای استقرار و ارتقاء.

مشخصه:

• به هر گونه انتقال و ارتقای شبکه به سرعت پاسخ دهید. ساختار کابل کشی متمرکز یا ستاره ای، پچ پنل برای مسیریابی انعطاف پذیر است
• سیم کشی و زمان نصب صرفه جویی در فضا: کابل با چگالی بالا، با قطر کوچک، از پیش کانکتور خورده، صرفه جویی 50٪ در فضا، 80٪ زمان نصب
• پشتیبانی از برنامه های شبکه آینده: قابلیت دسترسی 40G، 100G، ارتقاء آسان دیرهنگام

پچ کورد MPO MTP مسیری به اترنت 40/100 گیگابیتی

ساختار کانکتور MTP (Mechanical Transfer Push-on) نسخه بهبود یافته کانکتور MPO (Multi-fiber push-on) است. کانکتور MTP دارای پین های راهنمای بیضوی از فولاد غیر خورنده برای مکان یابی دقیق الیاف دو کانکتور جابجایی و کاهش سایش است. همچنین، MT-ferrule دارای یک ساختار شناور است که یکپارچگی تماس فیزیکی اتصالات تحت بار را فراهم می کند.

تفاوت بین کانکتور MPO و کانکتور MTP

از بیرون، تفاوت بسیار کمی بین کانکتورهای MPO و MTP وجود دارد. در واقع آنها کاملاً سازگار و قابل جفت هستند. برای مثال، کابل ترانک MTP می تواند به پریز MPO وصل شود و بالعکس.

تفاوت اصلی در عملکرد نوری و مکانیکی آن است. MTP یک علامت تجاری و طراحی ثبت شده US Conec است و مزایایی را نسبت به یک کانکتور MPO عمومی ارائه می دهد. از آنجایی که تراز فیبر نوری MPO / MTP برای اطمینان از اتصال دقیق بسیار مهم است، استفاده از کانکتور MTP مزایایی دارد. کانکتور MTP یک کانکتور MPO با کارایی بالا با چندین پیشرفت محصول مهندسی شده برای بهبود عملکرد نوری و مکانیکی در مقایسه با کانکتورهای MPO عمومی است.

کانکتور فیبر نوری MTP دارای فرول داخلی شناور است که به دو فرول جفت شده اجازه می دهد در هنگام بارگذاری تماس خود را حفظ کنند. علاوه بر این، طراحی فنر کانکتور MTP فاصله روبان را برای دوازده کاربرد نوار فیبر و چند الیافی به حداکثر می‌رساند تا از آسیب فیبر جلوگیری کند.

به طور کلی اتصال قابل اعتمادتر و دقیق تری را فراهم می کند. علاوه بر این، هنگام تعیین اتصالات MPO MTP، اطمینان از گزینه های قطبی صحیح و اینکه کدام کابل ها و پریزها دارای پین های مادگی یا نر هستند، نیز مهم است.

کانکتور MPO، پین های MPO

کانکتور MPO توسط NTT-AT در اواسط دهه 1980 توسعه یافت و در سطح بین المللی در IEC 61754-7 و همچنین TIA/EIA 604-5 استاندارد شده است. کانکتورهای MPO طبق شکل زیر در نسخه‌های پین‌شده و بدون پین پایان می‌یابند.

MPO پین شده معمولاً به عنوان نر یا MPO(m) نامیده می شود، در حالی که MPO بدون پین به عنوان ماده یا MPO(f) نامیده می شود. به استثنای پین ها، کانکتورهای MPO یکسان هستند. یک جفت کانکتور MPO با تراز کردن پین های راهنمای دقیق روی کانکتور MPO(m) با سوراخ های پین در کانکتور MPO(f) جفت می شوند.

بسته به کاربرد، کانکتورهای MPO در پیکربندی های 8 فیبر، 12 فیبر یا 24 فیبر موجود است.

معمولاً کانکتورهای MPO با روکش آبی رنگ نشان‌دهنده نوع فیبر OM2، OM3 یا OM4، سبز لیمویی نشان‌دهنده OM5 و سبز نشان‌دهنده SM است.

آداپتور MPO تراز و جهت گیری کانکتور درشت را فراهم می کند و دارای ویژگی های نگهدارنده برای ایمن سازی کانکتورها است. این یک تجهیز پسیو است. هیچ مؤلفه اکتیو، هیچ مؤلفه نوری و هیچ ویژگی تراز دقیقی (بدون پین یا سوراخ) ندارد.

توجه داشته باشید که دو کانکتور MPO ماده وارد یک آداپتور MPO می‌شوند و به آن متصل می‌شوند، با این حال، به دلیل عدم وجود پین‌های راهنمای دقیق مورد نیاز برای هم‌ترازی مناسب، دو کانکتور نامرتب می‌شوند و منجر به از دست رفتن کانال قابل توجه می‌شود. برعکس، دو کانکتور نر MPO بدون وارد کردن آسیب دائمی به یک یا هر دو کانکتور وارد آداپتور نمی‌شوند و نمی‌چسبند.

کانکتورها و آداپتورهای MPO دارای حفره‌ها و بریدگی‌های به هم پیوسته هستند (که معمولاً به آنها “کلید” گفته می‌شود) که جهت گیری مناسب کانکتورهای جفت را تضمین می‌کند. کلیدهای MPO اجزای مهم مدیریت قطبیت و مدیریت زاویه تک حالت هستند.

قطبیت در کانکتور MPO

سیستم های کابل کشی ممتاز ممکن است قطبیت صحیح سیستم را بدون توجه به توپولوژی طراحی شبکه تضمین کنند. قطبیت به فرض اولیه طراحی فیبر نوری اشاره دارد که هر فیبر باید یک منبع سیگنال را در یک سر به گیرنده سیگنال مناسب در انتهای دیگر متصل کند.

معمولاً سیستم های کابل کشی از روش کنترل قطبیت A، B یا C استفاده می کنند که از آداپتورهای MPO “کلید هم تراز” یا “کلید مخالف” استفاده می کند. جهت گیری کلیدی بر روی کانکتورهای MPO در کارخانه برای اجرای معیارهای طراحی قطبیت خاص ایجاد شده است.

یعنی دو نوع آداپتور آرایه Type-A و Type-B وجود دارد. آداپتورهای نوع A باید برای تشخیص آنها از آداپتورهای نوع B شناسایی شوند.

آداپتورهای نوع A باید دو کانکتور آرایه ای را با کلیدهای اتصال کلید به بالا به پایین با هم ترکیب کنند. نام کامل یک آداپتور MPO Type-A FOCIS 5 A-1-0 است، همانطور که در ANSI/TIA/EIA-604-5 تعریف شده است.

آداپتورهای نوع B باید دو کانکتور آرایه ای را با کلیدهای رابط کلید به بالا به بالا (کلیدها تراز شده) با هم ترکیب کنند. نام کامل آداپتور MPO Type-B FOCIS 5 A-2-0 است، همانطور که در ANSI/TIA/EIA-604-5 تعریف شده است.

مگر اینکه از کد رنگی برای اهداف دیگری استفاده شود، محفظه کشش کانکتور و محفظه آداپتور باید با رنگ های زیر قابل شناسایی باشد:

• فیبر 50/125 میکرومتر با لیزر 850 نانومتری – آبی
• قطر هسته 50/125μm – سیاه
• فیبر 62.5/125μm – بژ
• سینگل مود – آبی
• کانکتورهای تک حالته فرول apc – سبز

بدنه اداپتور باید در صورت امکان با رنگ های زیر مشخص شود:

چند حالته – بژ، مشکی یا آبی

حالت تک – آبی

کانکتورهای تک حالته فرول apc – سبز

شما می توانید مقاله انواع فیبر نوری چیست را در این زمینه مطالعه نمایید.

مبحث قطبیت فیبر نوری

در حالی که کدگذاری روی کانکتورها و اتصالات  MTP MPO  برای اطمینان از اینکه اتصال دوشاخه همیشه به درستی جهت‌گیری می‌شود، در نظر گرفته شده است، قطبیت تعریف‌شده در TIA-568-C برای تضمین صحت تخصیص دو جهته در نظر گرفته شده است. این بخش شامل توضیح مختصری در مورد این روش ها می باشد.

قطبیت پچ کورد داپلکس

A به B: پچ کوردهای دوبلکس A-to-B باید دارای جهتی باشند که موقعیت A به موقعیت B در یک فیبر و موقعیت B به موقعیت A (مانند شکل زیر) متصل شود. اگر کانکتور را بتوان به اجزای سیمپلکس خود جدا کرد، هر انتهای سیم پیچ باید موقعیت A و موقعیت B را نشان دهد. برای طرح های اتصال دهنده که از چفت ها استفاده می کنند، چفت موقعیت را به همان شیوه کلیدها تعیین می کند.

A به A: پچ کوردهای دوبلکس A-to-A باید مطابق با مشخص شده در بالا ساخته شوند، به جز اینکه موقعیت A باید به موقعیت A و موقعیت B به موقعیت B متصل شود (مانند شکل زیر). پچکوردهای A-to-A موقعیت های فیبر را معکوس نمی کنند. پچ کابل های دوبلکس A-to-A باید دارای جهتی باشد که موقعیت A در یک فیبر به موقعیت A و موقعیت B در فیبر دیگر به موقعیت B برود. پچ کوردهای دوبلکس A-to-A باید به وضوح (با رنگ یا برچسب زدن برجسته) مشخص شوند تا آنها را از پچ کوردهای A-to-B متمایز کند.

قطبیت پچ کورد MPO MTP

قطبیت تضمین می کند که کانکتورها و آداپتورها و پچ کورد های MPO یا MTP که می توانند به درستی وصل شوند، بر اساس TIA-568-C، سه نوع روش قطبیت وجود دارد، نوع A، نوع B و نوع C، توضیح و شکل زیر به اپراتورها کمک می کند تا درک کنند.

مستقیم (نوع A):

روش A از ستون فقرات نوع A متصل مستقیم (پین 1 تا پین 1) و آداپتورهای MPO از نوع A (کلید به بالا به پایین) استفاده می کند. یک پچ کورد متقاطع (A-to-B) در یک سر پیوند استفاده می شود، در حالی که یک پچ کورد متقاطع (A-to-A) در انتهای دیگر استفاده می شود. بنابراین وارونگی دو قطبی در سمت وصله رخ می دهد. توجه داشته باشید که در هر پیوند فقط می توان از یک پچ کورد A-to-A استفاده کرد. اجرای این روش آسان است و باعث صرفه جویی در وقت و هزینه می شود. از آنجایی که، برای مثال، فقط یک نوع کاست مورد نیاز است، روش مطمئناً گسترده ترین توزیع است.

پچ کورد mtp/mpo به sc با 12 رشته فیبر

Full Crossed (نوع B):

روش B از ستون فقرات نوع B متقاطع (پین 1 تا پین 12) و آداپتورهای MPO از نوع B (کلید تا کلید آپ) استفاده می کند. با این حال، از آنجایی که آداپتورهای نوع B در هر دو طرف متفاوت استفاده می شوند (کلید تا کلید بالا، کلید پایین به پایین)، در روش B نمی توان از حالت تک حالته استفاده کرد و لازم است دو نوع برای کاست آماده شود. ماژول‌ها، در مقایسه با روش A، به سطح بالاتری از تلاش و هزینه برنامه‌ریزی نیاز دارند. یک سیم پچ  (A-to-B) در هر دو انتهای پیوند استفاده می‌شود.
روش B به دلیل برنامه ریزی بیشتر مورد نیاز و همچنین به دلیل عدم استفاده از کانکتورهای تک حالته MPO گسترده نیست. (به طور گسترده استفاده نمی شود، یا بهتر است بگوییم، بنا به درخواست مشتری خاص)

بیشتر بدانید: معایب استفاده از پچ کورد نیم متری

متقاطع دو به دو (نوع C):

روش C از ستون فقرات نوع C متقاطع دو به دو و آداپتورهای MPO نوع A (کلید به بالا به پایین) استفاده می کند. یک پچ کورد غیر متقاطع (مستقیم) (A-to-B) در هر دو انتهای پیوند استفاده می شود. بنابراین وارونگی دو قطبی در ستون فقرات رخ می دهد، که مطلقاً شامل افزایش سطح برنامه ریزی در مورد ستون فقرات مرتبط است. زمانی که تعداد ستون‌های متصل به هم زوج باشد، یک پچ کورد A-to-A لازم است.
روش C به دلیل افزایش تلاش برنامه ریزی مورد نیاز و همچنین به دلیل عدم ارائه مسیر مهاجرت به 40/100GbE، روش C بسیار گسترده نیست، به عبارت دیگر، روش C هزینه را افزایش می دهد. (به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد، یا بهتر است بگوییم، بنا به درخواست مشتری خاص).

ارتقاء به 10G با ترانک mtp mpo

رهنمودهای برنامه ریزی شبکه مرکز داده را می توان در استانداردهای TIA-942-A، EN 50173-5، EN 501742:2009/A1:2011، ISO/IEC 24764 و IEC 50600-2- که به زودی در دسترس قرار می گیرد، پیدا کرد. 4. مراحل زیر فقط مراحل مربوط به مهاجرت را توضیح می دهد و مستلزم این است که شبکه به طور مناسب برنامه ریزی و نصب شده باشد.

بدون شک، اولین قدم برای مهاجرت از 10 گیگابیت به 40/100 گیگابیت، ارتقاء محیط 10 گیگا بایتی موجود است. در این فرآیند، ستون فقرات با یک کابل ترانک 12 رشته MTP MPO جایگزین می‌شود و ماژول‌های LC/MPO و پچ‌کوردها اتصال را به سوئیچ‌های 10G برقرار می‌کنند.

در اینجا ذکر این نکته ضروری است که استاندارد TIA-568-C برای سیگنال های دوبلکس به کابل ها و ماژول های نر اشاره دارد. با این حال، به دلایل مهاجرت ساده‌تر، توصیه می‌شود که کابل‌های ترانک به‌عنوان نسخه‌های مردانه و ماژول‌ها به‌عنوان نسخه‌های مادگی نصب شوند، تا پچ‌کوردهای MPO MTP ماده-ماده را بتوان در طول انتقال تا سیگنال‌های نوری موازی به ترانک وصل کرد. این یک مرحله برای کاهش پیچیدگی سیستم های کابل کشی است. مهاجرت نیز با استفاده از روش های مرسوم و کابل ها امکان پذیر است. با این حال، از آنجایی که فرستنده‌های گیرنده یک رابط نر MPO دارند، یا باید کابل‌های ترانک موجود تعویض شوند یا از پچ‌کوردهای ترکیبی (نر-ماده) استفاده شود.

ارتقاء از 10G به 40G با پچ کورد mtp mpo

اگر مرحله بعدی شامل جایگزینی 10G با نسخه های 40G باشد، سازگاری بعدی را می توان به راحتی با استفاده از صفحات آداپتور MPO به جای ماژول های MPO انجام داد. علاوه بر این، روش قطبیت در استفاده باید رعایت شود.

روش A، جایگزینی ماژول های MPO با صفحات آداپتور نوع A و پچ کوردهای دوبلکس LC با پچ کوردهای MPO نوع A، ماده-ماده (سمت چپ) و نوع B، ماده-ماده (راست) یک کابل ترانک 24 فیبر موجود اکنون می تواند دو لینک 40G را ارائه دهد.

روش B، جایگزینی ماژول‌های MPO با صفحات آداپتور نوع B و پچ‌کوردهای دوبلکس LC توسط پچ‌کوردهای MPO نوع B، ماده-ماده (چپ، راست). هنگامی که این پیکربندی با استاندارد TIA-568.C مقایسه می شود، بلافاصله متوجه می شویم که روش B برای سیگنال های نوری موازی یکسان است. کابل ترانک 24 فیبر موجود می تواند در این مورد نیز دو لینک 40G را ارائه دهد.

ارتقاء از 40G به 100G با ترانک mtp mpo

در مرحله آخر، استفاده از کابل‌های 24 فیبر MPO MPO ممکن است در هنگام اجرای سوئیچ‌های 100G نیز ضروری باشد. در این مورد، یا اتصال 12 فیبر موجود را می توان با اتصال 12 فیبر دوم گسترش داد یا با اتصال 24 فیبر جایگزین کرد.

روش A، گسترش کابل ترانک MPO (نر-نر) توسط کابل دوم، صفحات آداپتور نوع A به همان صورت باقی می‌مانند، کابل‌های پچ کورد با کابل‌های تبدیل Y 1×2 جایگزین می‌شوند.

روش A، راه حل MPO-24- استفاده از کابل تنه MPO-24 از نوع A نر-نر، صفحات آداپتور نوع A همانطور که هست باقی می ماند. پچ کوردهای MPO mtp 24 از نوع A، ماده-ماده (چپ) و نوع B، ماده-ماده (راست) به عنوان پچ کورد استفاده می شوند.

روش B، گسترش کابل ترانک MPO (نر-نر) توسط کابل دوم، صفحات آداپتور نوع B همانطور که هست باقی می‌مانند، کابل‌های پچ با کابل‌های تبدیل Y 1×2 جایگزین می‌شوند.

روش B، راه حل MPO-24- استفاده از کابل ترانک MPO-24 از صفحات آداپتور نوع B نر-نر، نوع B به همان صورت باقی می ماند. پچ کوردهای MPO MTP 24 نوع B، ماده-ماده به عنوان پچ کورد در دو طرف استفاده می شود.

نتیجه گیری

پیاده سازی اجزای MTP MPO و اتصالات نوری موازی به چالش های جدیدی برای برنامه ریزان مرکز داده و تصمیم گیرندگان تبدیل می شود. طول کابل باید به دقت برنامه ریزی شود، انواع MPO به درستی انتخاب شود، قطبیت ها در کل پیوند حفظ شود، و بودجه تلفات درج به طور دقیق محاسبه شود. تغییرات کوتاه مدت یا به سختی امکان پذیر است یا اصلا امکان پذیر نیست، در حالی که اشتباهات در برنامه ریزی ممکن است گران باشد.

با این وجود، تغییر به فناوری جدید بسیار ارزشمند است، به خصوص که در میان مدت به یک ضرورت فناوری تبدیل شده است. بنابراین منطقی است که نقاط سوئیچ از قبل قرار داده شده باشند و حداقل اجزای پسیو را با نیازهای آینده تطبیق دهند. هزینه زیاد بیش از زمان کوتاه نصب فناوری، کیفیتی که برای تک تک اجزا بررسی و مستند شده است، و قابلیت اطمینان عملیاتی و امنیت سرمایه گذاری که برای سال های آینده آرامش خاطر را به ارمغان می آورد، جبران می شود.